Antydepresanty

Leki antydepresyjne s± stosowane w leczeniu epizodów depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej. Leczenie to jest obarczone znacznym ryzykiem zmiany fazy z depresyjnej na maniakaln±. Jest to główny powód dla którego leki poprawiaj±ce nastrój podaje się dopiero wtedy, gdy nasilenie depresji jest znaczne. Przy płytkim obniżeniu nastroju raczej preferuje się neuroleptyki posiadaj±ce działanie antydepresyjne (sulpiryd, lewomepromazyna, chlorprothixen).
Jeżeli nasilenie objawów depresji jest znaczne, lekarz musi zalecić leki antydepresyjne - wł±czenie w leczenie tej grupy leków ze względu na wspomnian± zdolno¶ć do zmieniania fazy przyjmuje się pod ¶cisłym nadzorem lekarza. Zalecone s± jak najczęstsze wizyty kontrolne, aby lekarz miał szansę zminimalizować ryzyko rozwinięcia manii. W przypadku choroby afektywnej jednobiegunowej (same epizody depresyjne, brak stanów maniakalnych) leki przyjmuje się przez długi czas. Jako najkrótszy czas przyjmuje się okres 6 miesięcy. W przypadku CHAD te same leki podaje się jak najkrócej - preferuje się rozpoczęcie odstawiania leków, jeżeli nastrój zbliży się do normotymii ("normalnego" samopoczucia).
Nie można mówić o jaki¶ lekach zabronionych do stosowania u pacjentów z CHAD. S± leki, które maj± oczywi¶cie większy potencjał zmiany fazy choroby, ale to czym pacjent będzie leczony i tak w głównym stopniu zależy od jego stanu.
Leki antydepresyjne rozpoczęły swoj± karierę przypadkiem. U osób z depresj± i gruĽlic± doszło do gwałtownej poprawy samopoczucia w trakcie leczenia gruĽlicy - okazało się, że stosowany preparat przeciwgruĽliczy miał bardzo duży potencjał antydepresyjny. Potem zaczęły pojawiać się kolejne leki na depresję. Obecnie bateria preparatów jest duża i ci±gle ulega zwiększeniu. Antydepresanty s± coraz lepiej tolerowane. Niektóre stały się nawet elementem popkultury, np. słynny Prozac.
Dodaj komentarz | Zobacz komentarze |