Znaczna część pacjentów szpitali psychiatrycznych i poradni zdrowia psychicznego to ludzie cierpiący na chorobę afektywną dwubiegunową. Choroba ta nie jest niczym nowym, była opisywana również przez starożytnych medyków. Ma ona pewne elementy wspólne z bardziej rozpowszechnioną chorobą - depresją. W tym przypadku jednak depresja jest tylko jednym z elementów (biegunów), na drugim biegunie znajduje się mania (hipomania) jako stan diametralnie różny od depresji. To właśnie ta dwubiegunowość czyni to schorzenie tak odmiennym i godnym poświęcenia mu strony internetowej.
Choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD), nazywana do niedawna psychozą maniakalno - depresyjną lub cyklofrenią, nie jest chorobą o jednorodnym obrazie. Klasyczna CHAD dotyczy około 1-1,5% populacji. Jeżeli jednak uwzględnimy zaburzenia w istotny sposób podobne, nie spełniające jednak ostrych kryteriów CHAD, otrzymamy wartość sięgającą w niektórych badaniach 8-10%.
Choroby psychiczne, w tym choroba dwubiegunowa, nie są ograniczone do specyficznych grup. Wśród osób cierpiących na tą chorobę można znaleźć polityków, aktorów, wokalistów, piosenkarzy, jak też osoby wykonujące bardziej prozaiczne zawody - ChAD, jak wszystkie zaburzenia psychiczne, jest bardzo demokratyczna. Autor motta strony, amerykański poeta Robert Lowell również cierpiał na powtarzające się stany depresyjne i maniakalne. Poniżej są wymienione znane postacie cierpiące na CHAD. Część z nich została zdiagnozowana pośmiertnie, więc choroba jest w tym przypadku bardziej spekulacją niż faktem.
W kolejnych działach strony można znaleźć informacje dotyczące takich aspektów jak typy choroby, przyczyny, rokowanie, leczenie. Zapraszamy do korzystania z naszych zasobów i uczestnictwa w forum internetowym koncentrującym się na tematyce psychiatrycznej.
Komentarze
Witam wszystkich, których choroba dotyczy bezposrednio lub pośrednio. Jestem dwubiegunowa z tendencją do manii. Choruje myślę od zawsze ale dopiero bedac na studiach trafilam do szpitala z hipomanią i wtedy zaczelam leczenie i każdego dnia uczę sie z choroba żyć i stawiać jej czoła. Bywa cieżko, mam szczęście, że jeszcze ze mna wytrzymuje partner od 9 lat jeśtesmy razem, od 5 lat zaręczeni, moze z powodu mojej choroby nie pobraliśmy sie jeszcze... Z choroba da sie życ i wierzcie mi mozna być szczęśliwym człowiekiem trzeba tylko odważyć sie brać leki testować zmieniać jeśli coś nie tak wszystko kwestia stabilizacji musimy dużo nauczyć się o sobie, wprowadzić niezbedną higienę życia, chociaż powoli ale do celu... Nasza choroba jest czysto chemiczna kwestia doboru brakujacej substancji w naszych pieknych mozgach. Oczywiście miewam momenty trudne jak wszyscy z was miałam też myśli samobojcze ale fakt, że posiadam rodzine (i niewielu ale jednak bliskich niespokrewnionych), z ktorą mam dobry kontakt powstrzymał mnie bo nie moglabym im tego zrobić, pomyślałam aż taką egoistka nie jestem... no i zawsze staram sie myśleć, że przecież są gorsze choroby i nieszczęścia. Od dwoch tygodni zażywam dodatkowe leki na samym licie przetrwalam 9 miesiecy ale kryzys nerwowy mnie dopadł i niestety chyba troche przytyje... no cóż trudno kiedys znowu schudne. Czesto zmuszam sie mysleć o chorobie jak o darze natury, dzieki temu przecież maluję obrazy nie zawsze udane ale zawsze moje, jedyne, dzieki temu jestem wrażliwa i rozumiem innych potrafie im doradzic chociaz sobie samej poradzic nie zawsze jestem w stanie. Czuje sie wyjatkowo i staram sie by kazdy dzien przyniosl cos pozytywnego z mojej strony nawet jesli 80% dnia chodzę smutna lub zla, negatywnie nstawiona do swiata i otoczenia wazne jest te pozostale 20%. wiem ze to trudne dla osob z depreja dwubiegunowa ale postarajcie sie odnalezc w sobie te cechy i te zainteresowania nawet gotowanie pieczenie (banalne a jakze dajac szeczescie gdy nam sie uda) szydelkowanie akwarela, rzeźba, sport, pisanie, wolontariat... postarajcie się na początek pomyśleć nad tym co zawsze najbardziej sprawialo wam radosc i czuliscie sie w tym dobrzy. Zobaczycie ze pomalu ale zdecydowanie do przodu wyjdzieciu dniu na przeciw. Powodzenia trzymam za was kciuki. I za siebie tez.
W dniu 2013-11-29 dodał/a Patrycja Wiktoria
Mam Żonę chorą na to cholerstwo i prosiłbym o założenie strony dla osób które muszą żyć u boku ludzi na to chorych . Pewnie tak wygląda piekło ... Pozdrawiam
W dniu 2013-09-27 dodał/a Tomek
Leczenie nerwicy, leczenie depresji, leczenie zaburzeń osobowości, psycholog online.
http://www.psychologiczny.com.pl
W dniu 2013-08-08 dodał/a PsychologBMW
Od 10 lat mam ta chorobę.Nie jest łatwo kazdy dzien to walka,od dwóch miesiecy jestem w stanie depresji w piatek doprowadziło mnie to do próby samobójczej nie wiele brakowało a by mi się udało.Żaden związek mi nie wychodzi nie potrafie niczego doprowadzić do końca,czuje ze sie wyniszczam i wygasam,mam coraz mniej sił walczyć z tym chodz jeszcze podejmuję próby dalszego leczenia tego tego schorzenia.Chorobe ta utrudniła tez sprawa z moim uzależnieniem od 13 lat jestem narkomanką chodz jestem czysta juz 6 lat...To przez ta chorobe czuje sie jakbym wciaz czy nawet czasem byla na haju.Nie potrafię z tym żyć..Dlaczego akurat Ja zadaje sobie to pytanie co dzień....No cóż mam tylko nadzieje ze ponownie mnie to nie doprowadzi do próby samobójczej..
W dniu 2013-03-26 dodał/a Monia
dobrze napisane ale czy ktos mi powie jak sklonic osobe chora na dwubiegonowke zeby niechowala sie przed ludzmi w obawie ze ze ktos wie o jego chorobie ,zeby uwierzyla ze warto walczyc z ta choroba i tak naprawde ucieczka nic niedaje a wrecz odwrotnie niszczy zwiazek i p[opadajac w kolejna paranoje rani sie bliskich wiuem ze jezeli niemysli o chorobie potrafi sie zachowywac normalnie nawet mozna to dostrzec po glosie podczas rozmowy .
W dniu 2013-02-25 dodał/a ledwan
dwubiegunowosc to dramat dla tych co z nami dwubiegunowo musza zyc...ale zdalam sobie sprawe ze tak naprawde mozna z tym zyc tylko trzeba umiec reagowac samemu na swoje stany widziec je i probowac reagowac a nie oczekiwac zeby wszyscy to rozumieli i akceptowali. zajelo mi to troche zniszczylam kilka zwiazkow bo w biegunie manii mialam agresje bijac partnera doprowadzilo to do ekstremalnej patologii w mojej rodzinie.ale po 2 letnim leczniu nauczylam sie komunikowac ze zaczynam miec hipomanie i wtedy bliscy nauczyli sie ja tez odczytywac. jestem artystka i moja hipomania jest niebywalym tez darem do tworzenia i realizowania siebie i permanentnych checi nieustajacych warjacji. mozna z tym zyc i trzeba ale trzeba nauczyc sie byc wlasnym lekarzem i nie dopuszczac do koncentrowania sie tylko na sobie. bywa ciezko ale wiem ze warto zrobic wszystko zeby zycie mialo wielki sens i bylo cudowne tez z dwubiegunowka:):):):) pozdrawiam wszystkich ....nie dajcie sie tej chorobie
W dniu 2013-02-10 dodał/a natalia
nierozumiem i niewiem jak dlugo to jeszcze wytrzymam ale to jest koszmar .czlowiek ktory jest dorosly a jednoczesnie dziecko . potrafi przez caly dzien sie nieumyc ,ba tydzien idzie do dieca zlozyc ogien potem takimi rekoma je . raz na tydzien sie umyje a raz na 3 tygodnie zmieni sfetr i spodnie .jezeli tak wyglada depresja to ja ja chyba tesz mam bo dzieki temu niemem ochoty wstawac i zyc a jednak sie zmuszam do tego zeby niezgnic w luzku
W dniu 2013-01-11 dodał/a legwan
Jak to się dzieje ,że tylko 1% ludzkości choruje na tę chorobę a jest ich tak wielu wśród nas, ja również dowiedziałam się o chorobie mojej matki kiedy była umierająca i leżała na oddziale paliatywnym i mała ataki więc wezwano psychiatrę który postawił diagnozę szkoda że tak późno bo zgotowała swoim dzieieciom piekło ,a my mogłyśmy być tylko wystraszone
Lucy
W dniu 2012-12-28 dodał/a lucy
witam serdecznie od niedawna zagladam na te strone , poniewaz na te chorobe jest chory moj maz i sama niewiem jak to opisac ,ale mam wrazenie ze takie osoby od dziecka czuja sie niedartosciowane . najlepiej jakby caly czas im ktos mowil jakie sa wspaniale , piekne i madre .zawsze potrafia znalezc pretekst do uzalania sie vnad soba i stale im cos niepasuje, dwa lata temu na skutek depresji moj ziec popelnil samobojstwo ale cala jego rodzina wini za to jego zone ,nikomu nie zycze aby przechodzil w ztciu to co ona i jej dzieci . moz bardzo dobrze widzial jak sie to konczy i o irionio losu to samo zgotowal mi . mam tak samo pszerabane co ona cala jego roidzina czepia sie mnie i dzieci jak rzep psiego ogona .na szczescie p;rzezyl probe samobojcza , w domu przewrocone wszystko dory nogami .Na piec minut nieusiadzi chodzi bez celu nieumyje sie nieprzebiera a lekarz po ostatniej wizycie stwierdzil zr to ja jestem temu winna bo sie go czepiam i skarze vna niego jak na niegzecznego chlopca . na moj rozum to ja jestem z nim na codzien i wiem czy tak powinno byc , staram sie wszelkimi silami go pchnac do pszodu zebyl zaczal myslec inaczej , zeby wyszedl do ludzi . ,mam juz wszystkiego dosc niech robi jak chce bo czlowiek chce dobrze a dostaje zato po dupie.mam tylko prosbe do osob ktorym chodzi po glowie tak glopi pomysl, zastanowcie sie jak mocno zranicie swoje zony,mezow dzieci i ze pszez wlasna glopote oce osoby beda wychowywac wasze dzieci
W dniu 2012-12-27 dodał/a legwan
wynika z tego następujące stwierdzenie... : na Chorobę Maniakalno -Depresyjną cierpią przede wszystkim osoby, Które w swoim codziennym życiu muszą się wykazywać kreatywnością... min: pisarze, piosenkarze, artyści, politycy, naukowcy. OMG
W dniu 2012-10-18 dodał/a KTOŚMANIAKALNIEDEPRESYJNY :P
od lat cierpie ponoć na te chorobe jednak nie do końca chce mi sie w to wierzyc bo wiele watkow się zgadza i wiele jest odmiennych.Leczyłam sie u lekarzy psychologów i psychiatrów Odbyłam intensywna terapie grupową bo 5dni w tygodniu po4 godzinynie wspominając o indywidualnych.Jedynie co się zmieniło to moja świadomość że to choroba z która nie do końca sie zgadzam.ponieważ uważam ze w moimprzypadku trafiam na złe relacje z ludzmi i ciagle walcze o swoje szczęsliwe bycie a ciężko komukolwiek przyznać mi racje mimo mych dowodów realnych i zyciowych zwykłego codziennego dnia.Straciłam przez te walke dzieci i partnera i teraz jestem w zwiazku ale tak naprzwde to samotna bo to po prostu ciągniecie na siłe tego chorego życia.Pozdrawiam
W dniu 2012-09-08 dodał/a malutkabeti
witam , już kilka razy zaglądałam na te stronę ponieważ choroba ta interesuje mnie z powodu mojej koleżanki , która na nią choruje. chcialabym lepiej rozumieć moją koleżankę, trafić za jej myśleniem, wczuć się w nią.
Mam doswiadczenie ponieważ sama mialam epizod depresji, ale to była depresja, z której dosc łatwo wyszłam i daję radę zyć normalnie a nawet więcej, wszystko uklada się dobrze, a ja czuje się świetnie, panuję nad wzystkim co robię i mam plany na przyszłośc. czuję się silna i samodzielna. poadrawiam wszystkich ktorzy to przeczytają .
W dniu 2012-08-03 dodał/a podpora
jestem wykształconym pedagogiem po dwóch fakultetach a jestem kretynką bo całe życie walcząc z moim mężem nie zauważyłam że on jest dwubiegunowy i cała moja młodość poszła w długą ratunku to koszmar nie chcę jęczeń ale proszę wytłumaczyć mi tok myślenia takich osób czy świat boli czy nie rozumie
W dniu 2012-05-17 dodał/a asik
Witam. Co do poszczególnych osób, którym przypisuje się tę chodorę, jak i co do diagnowowania, trzeba mieć na uwadze, że obecna kultura masowa i powszechne w niej narkotyki dają nieco zaburzony obraz. To znaczy, że zdrowe osoby napędzają się środkami psychoaktywnymi dającymi efekty w postaci euforii/manii, a potem... wpadają w depresję. Myślę, że to jest istota CHAD u Cobaina i wielu celebrytów. Pamiętajmy, że w USA kokaina jest naprawdę popularna, bo bliżej tam do dostawców. [ale strona fajna, pozdrawiam].
W dniu 2012-03-01 dodał/a Grzegorz Gliwice
Bardzo zrozumiala i przejrzysta strona.Nareszcie o wszystkim w jednym miejscu.Teraz moge dzieciom,czy znajomym podsunac,aby sie orientowali/zrozumieli,przedtem mi bylo trudno tlumaczyc.Dzieki!!!
W dniu 2011-12-29 dodał/a Izabela
Zgadzam się z leonem II .Właśnie niedawno też skończyłam 56 lat i w ciągu ostatnich pięciu lat przewróciłam życie moich najblizszych i swoje do góry nogami.Wcześniej nie chciałam dopuścić myśli ,że jestem chora. Niektórzy nie rozumieją tego ,a ja boję się co jeszcze mogę wymyślić jak będę miała manię .Teraz leczę depresję i nie chcę nikogo więcej już krzywdzić .
W dniu 2011-11-22 dodał/a ulcia
W. Axl Rose - 'głos' legendarnej grupy Guns N' Roses; jeszcze żyje i ma się calkiem dobrze, 6. lutego 2012 stuknie MU 50ka :)również 'psychol maniakalno-depresyjny'
W dniu 2011-10-05 dodał/a sensei
Zyję z tym dziadostwem 56 lat
i niech to wszystko trafi szlag
W dniu 2011-07-06 dodał/a leonII
A czy z tym można normalnie zyć?
;( Bo ja mam poczucie że już nikogo sobie nie znajdę....
W dniu 2011-04-30 dodał/a Docia
zgadza sie, Pocieszam sie ze Ludwig Van Beethoven tez.... Tylko co ja mam począc,, A strona jest super,wreszcie cos konkretnego i po ludzku, powiedziane,
W dniu 2011-03-10 dodał/a wieczorowy
Super strona, super przydatne informacje.
W dniu 2011-01-24 dodał/a Marek
